Rolada lazdijajska

Jest to produkt pochodzenia Litewskiego i jest dość twarda za to smak ma słonawy o niezwykłym aromacie przypraw. W połowie XX wieku golonkę wędzono i przechowywano, by w czasie by w czasie robót letnich przygo0towywać na niej zupy, lecz mięso szybko się psuło. Aby poradzić sobie z tym problemem, zaczęto robić roladę.

Roladę podaje się krojoną w jak najcieńsze plastry i podaje na desce z warzywami, chlebem i chrzanem.

Składniki:

– golonka wieprzowa,

– peklosól,

– sól,

– pieprz,

– czosnek,

– kolendra

oraz materiały pomocnicze:

– siatka wędliniarska,

– folia celulozowa

zamiast gazy, którą kiedyś używano do takiego wyrobu.

Z golonki zdejmujemy, odcinając skórę.

Wycinamy kośc.

Mięso z golonki kroimy w drobną kostkę.

Pokrojone mięso peklujemy na sucho przez 24h dąjc 17g peklosoli, na kg mięsa dodając przyprawy wg. uznania. Skórę nacieramy solą z obu stron.

Następnie mięsem napełniamy skórę z golonki. Nie za dużo, tyle mięsa ile zostało po wycięciu kości. W trakcie parzenia skóra zmniejszy rozmiar.

Zawijamy produkt w gazę lub jak ja to zrobiłem w folię celulozową.

Wkładamy do siatki wędliniarskiej.

I wędzimy dymem ciepłym co najmniej 8h (w oryginale jest 24h w wędzarni podwórkowej).

Następnie parzymy ok 4h (w oryginale jest 2h, ale rolada będzie bardzo twarda) w temp ok 80stopni.

Następnie ciepłą roladę prasujemy. JA użyłem do tego dwóch garnków ze związnymi rączkami, jak na foto. Do górnego wlałem wodę.

Po ostygnięciu rolada gotowa.

Smacznego